Materiał ziarnisty jest konglomeratem dyskretnych stałych, makroskopowych cząstek charakteryzujących się stratą energii, gdy cząstki oddziałują na siebie. Składniki tworzące materiał granulowany mogą być wystarczająco duże, tak, że nie podlegają wahaniom ruchów termicznych. W ten sposób, dolne ograniczenie rozmiaru ziaren granulatu wynosi około 1 um. Na górnej granicy wielkości, fizyka materiałów ziarnistych nie określa konkretnej wielkości. Granulaty tworzyw są bardzo różne. Przykładami granulatów może być śnieg, orzechy, węgiel, piasek, ryż, kawa, płatki kukurydziane, nawóz czy też łożyska kulkowe . Proszki są specjalną klasą materiału ziarnistego ze względu na ich niewielkie rozmiary cząstek, co czyni je bardziej spójnymi i łatwiej zawieszonymi w gazie. Granulaty tworzyw są ważne w różnorodnych zastosowaniach, które wykorzystuje przemysł farmaceutyczny, rolnictwo czy energetyka. Badania materiałów sypkich sięgają co najmniej Charlesa Coulomba, którego prawo tarcia zostało pierwotnie określone dla materiałów sypkich.
