Sploty tkanin

0
394

Sposób przeplatania się przędzy osnowowej z przędzą wątkową nazywamy splotem. Od splotu zależy wygląd tkaniny i jej wytrzymałość. Istnieje wiele sposobów przeplatania osnowy z wątkiem. Sploty dzieli się na podstawowe, drobnowzorzyste, złożone i wzorzysto-żakardowe. Do splotów podstawowych należą: splot płócienny, skośny i atłasowy. Najczęściej stosowany jest splot płócienny. Stosuje się go do tkania płótna, perkalu, batystu, jedwabiu i popeliny. W splocie tego typu nitka wątkowa przebiega kolejno raz nad, raz pod nitką osnowy, przy czym jeśli w poprzednim rzędzie była pod daną nitką osnowy, przechodzi z kolei nad nią i odwrotnie. Tkaniny o splocie płóciennym są gęste, wytrzymałe i twarde w dotyku. W splocie skośnym wątek przeplata się z co trzecią, czwartą lub piątą nitką osnowy, z tym jednak, że krzyżowania powtarzają się z odpowiednim przesunięciem nitki. Splot ten tworzy dość wyraźne skośne prążki. Splot skośny daje duże możliwości kombinacji i dlatego występuje w wielu odmianach. Tkaniny o splocie skośnym są ładniejsze, efektowniejsze i luźniejsze. Splot atłasowy otrzymuje się przez przeplatanie co 5, 6, 7, 8 lub 9 nitek osnowy z nitką wątku, przy czym w każdym następnym rzędzie następuje przesunięcie wątku o dwie lub trzy nici osnowy. Może być także odwrotnie, tzn. na wierzchu tkaniny mogą przeważać nici wątku. Jeżeli przeważa pokrycie osnowowe, tkaniny mają powierzchnię błyszczącą i nazywane są atlasami. Natomiast w przypadku, gdy przeważa pokrycie wątkowe, tkaniny mają powierzchnię matową i nazywane są satynami. Powyższe trzy sploty stosuje się w splotach pochodnych, np. w splocie rypsowym, rządkowym, wzorzystym. Z rodzajem splotu łączy się zagadnienie gęstości tkaniny, tzn. gęstości osnowy i wątku w tkaninie. Gęstość tkaniny jest charakteryzowana liczbą nitek osnowy przypadającą na 10 cm szerokości i liczbą nitek wątku przypadającą na 10 cm długości tkaniny. Gęstość tkaniny ma duży wpływ na jej masę i trwałość.